Piąta kropla.

♫

Marcelina:

Połowa października właśnie mija i na dobre zaczynają się uczelniane zajęcia. Musiałam wstać przed szóstą, co sprawiało iż wyglądałam jak zombie i lepiej, by mnie nikt w takim stanie nie widział. Pospiesznie doprowadziłam się do stanu względnej używalności i poszłam pobiegać, a raczej samotnie pokontemplować z coraz mniej sprzyjającą naturą. Czy nikt w tej pipidówie nie biega sobie w okolicy? Nie mam do kogo gębusi otworzyć, oprócz zbłąkanego kota, zwanego Fredziem. Lubiłam go dlatego, że był rudzielcem i za każdym razem sympatycznie mnie witał. Zrobiłam mu nawet niewielką budkę i co rano zanosiłam żarełko. Gdyby Matt lubiła kociaki, to zapewne już dawno spałby w moim pokoiku.

Wbiłam do domu, sprintem przyszykowałam się do wyjścia i w locie złapałam nienaruszonego tosta Matyldy z Nutellą, ukradłszy wcześniej dwa łyki kawy. Jak to już w moim przedziwnym życiu bywa wszystko robię w biegu, przy okazji zapominając po drodze o czymś ważnym i gubiąc drobiazgowe rzeczy. Mało co nie spóźniłam się na wykłady z socjologi prawa u profesor Ziemiańskiej - najostrzejszej babki świata, u której zaliczenie miejscami graniczy z cudem. Sama się zastanawiam, jaki chuj mnie posłał na tę kryminologię i z jakiej przyczyny się na to zgodziłam. Jedyne na co nie mogłam zdecydowanie narzekać, to na przystojnych gości na wydziale. 

- Będziesz dziś w klubie? - spytała Karolina, która organizowała spotkanie dla całej naszej grupy.

- Jasne! - nie od dziś wiadomo, że Marcelina nie odpuści żadnej imprezy, na którą jest zaproszona, zwłaszcza, że może przy tym ubić niezły interes. 

- To do dwudziestej w "Artonie" - poinformowała - a teraz się zbieram. Do zobaczenia! - pożegnałyśmy się buziakiem w policzek. Poczłapałam leniwie do stojącego na kortowskim parkingu "Staszka". Nie obchodziło mnie to, że mam kwadrans do domu i spacer byłby korzystniejszy dla matki Ziemi.

***

Przygotowana na wiele ewentualności, spakowałam w dyskretne miejsce różnoraki towar, pozwalający zabawić się nam na całego. Złotawa kiecka idealnie podkreślała wszelakie atuty mojej figury, do tego makijaż zrobiony przez Matt i spokojnie mogłam lecieć na dżamprezę, na którą zabierze mnie taksówka.

Alkohol leje się bez umiaru, przyniesiony przeze mnie bonus rozszedł się jak świeże bułeczki, aż Matt musiała dowieść kilka paczuszek. Zdecydowanie za ostro, ale mnie to nie obchodziło, ja pozbierałam stałą klientelę do odkurzania białawych proszeczków. 

- Hej! - usłyszałam dobrze sobie znany głos i poczułam jego ręce na biodrach. Zdjęłam je i nie odwracając się poszłam do baru po Krwawą Mary. 

- Kurwa, śledzisz mnie? - zauważyła, że Szczurek dosiada się do niej. 

- Nie, jestem tu z kolegami - zamówił dla siebie duże piwo - zauważyłem i podeszłem.

- Podszedłem, jak już! - zakpiłam z tak prostego błędu. 

Na jego twarzy pojawił się rumieniec, który dodawał uroku, ale nie mogłam się w to dłużej zagłębiać.  

- Teraz możesz już odejść. Przywitałeś się i wystarczy - zakomunikowałam ostro.

- A co, jeżeli zostanę? - na gębusi miał cały czas cwaniacki uśmiech, który z miłą chęcią bym zamieniła na coś innego.

- Uczepiłeś się mnie, jak rzep psiego ogona. Nie możesz tak po prostu sobie odpuścić i zająć się kimś innym? - wybuchłam, nie mogąc już znieść jego osoby.

- Nie, jesteś moim celem - zakrztusiłam się pitym akurat już kolejnym drinkiem. 

- Kpisz sobie? Ja nie jestem niczyim celem! - wbiłam wskazujący palec w klatkę piersiową tego pieprzonego Patryka.

- Spokojnie, złość piękności szkodzi - zakpił. 

Niech mi ktoś powie, co on ćpa? Na imprezie był miły, a teraz?

- Masz rację, tobie już nic nie zaszkodzi - wylałam na niego kolejnego zamówionego drinka, po czym jak gdyby nigdy nic sobie poszłam. 

Matylda:

Ja i moja uczelnia to zdecydowanie połączenie niekompatybilne. Jeśli ktoś kiedyś powiedział że studiowanie psychologii będzie „fajne”, to zapraszam na moje miejsce na jeden dzień. Nie przeczę, studia były ciekawe, szczególnie gdy przychodziłam po kilku głębszych. A już mając za sobą wypalonego blanta, zbierało mi się na głębokie myśli i mogłam prowadzić filozoficzne polemiki z wykładowcami.

Jednak najtrudniejsze były dla mnie poranki. Nienawidziłam wstawać o świcie. Byłam nocnym markiem, kładłam się spać czasem i nad ranem, żeby potem byczyć się do południa w łóżku. A zwlekanie się przed 7 rano z łóżka graniczyło z cudem. Jednak nieubłagany budzik z ostrą rockową nutą jak na złość nie był łaskawy się zamknąć i chcąc nie chcąc, musiałam otworzyć zapuchnięte powieki.

- Marcela?!- krzyknęłam zaspanym głosem, ale odpowiedziała mi tylko cisza. No tak, zapomniałam że Ruda codziennie biega, i nawet dziś, w dzień zajęć, nie mogła sobie odpuścić. Poczłapałam półprzytomna do kuchni, i wyciągnąwszy z lodówki co pierwsze nawinęło mi się pod rękę, przygotowałam śniadanie. W międzyczasie, gdy kawa stygła, wzięłam szybki prysznic i maźnęłam się po rzęsach tuszem. Przeczesałam palcami krótkie włosy i pognałam jeść. Co zastałam?! Pusty talerz, i ślad błyszczyka na kubku z kawą. Rudej oczywiście nie było, pognała już na uczelnię. Wściekła zrobiłam sobie następnego tosta z Nutellą, dopiłam błyskawicznie czarny płyn i pognałam do motocykla.

Wpadłam spóźniona na zajęcia, gdzie właśnie wykładowca omawiał Psychoanalizę Freuda. Widząc mój krzywy, przepraszający uśmiech, tylko skinął głową. Dzięki swojemu udziałowi w jego polemikach, zjednałam sobie sympatię tego tatusiowa tego brzuchacza. Walnęłam czarną torbę obok najprzystojniejszego faceta w grupie, którego unikały wszystkie lasencje z powodu jego ciętych i dość nietuzinkowych komentarzy. Mnie nie przeszkadzał, wręcz uwielbiałam ucinać sobie z nim słowne potyczki w przerwach między zajęciami. Słuchałam paplaniny Gburka i w myślach analizowałam swoje sny. Ten pieprzony Hain śnił mi się dziś ze swoim smętno- władczym spojrzeniem, i nijak nie mogłam go wyrzucić z głowy. Jak to mówi zacny wariat Freud? Podświadomie go sobie wyśniłam? Chcę Psich Tęczówek do czegoś więcej? Mimowolnie się skrzywiłam, na samą myśl o takiej możliwości.

Ruda ciągnęła mnie na imprezę, gdzie towar szedł jak świeże bułeczki. Ale totalnie nie miałam ochoty. Dziś miałam jeden z nielicznych dni zapijania smutków. W samotności. Pozostała wódka z imprezy czekała na mnie w lodówce, zrobiłam zapas Sopockiej i mogłam w spokoju rzucić się na dobry kryminał czekający od dawna na przeczytanie. Wyprawiłam Marcelę do „pracy”, wcześniej malując jej na buźce artystyczny makijaż i zagłębiłam się w fotelu. Przy którymś rozdziale postanowiłam że czas na moją przyjaciółkę wódkę. Jednak nie dane mi było wypełnić koleżeńską powinność, bo zadzwoniła przebrzydła diablica z płaczem że skończył jej się zapas. Z bólem serca odstawiłam Wyborową do lodówki, mrugając do niej na znak że za niedługo wrócę i pognałam do wiadomego klubu.

Wracając, przygazowałam, żeby jak najszybciej znaleźć się w ciepłych skarpetach i kiełbaską w ręce, z butelką na kolanach. Wbiegając po schodach, zauważyłam jakiegoś menela siedzącego na moim półpiętrze. Już miałam go skopać, gdy ten zdjął kaptur i wprawił mnie w totalne osłupienie.

- Co tu do kurwy nędzy robisz? - warknęłam, wyjmując klucze z kieszeni.

- Przyszedłem cię odwiedzić - pewny siebie wstał i oparł się o ścianę- siostrzyczka w domu?

- Nie. Zmywaj się stąd, Hain - próbowałam go przepędzić, ale stał gdzie wcześniej niewzruszony.

- Tym lepiej- uśmiechnął się drapieżnie, i wszedł za mną do mieszkania.

- Nie wiem dla kogo - skrzywiłam się i skierowałam od razu do kuchni- miałam w planach samotne picie i obżeranie się kiełbasą, ale oczywiście musiałeś mi przeszkodzić, palancie - z niechęcią spojrzałam na niego i wyjęłam rarytasy.

- Takiej dziewczynie nie przystoi pić samej - pokiwał mi palcem.

- Co ty mi tu kiwasz, Patyczaku? - warknęłam wściekła- a poza tym jaka dziewczyna, co?

- Ładna- uśmiechnął się z rozbrajającą szczerością.

- Według ciebie jestem ładna? - zachichotałam z tego absurdu i odgryzłam kęsa Sopockiej.

- Nawet bardzo - zbliżył się do mnie na niebezpieczną odległość - daj spróbować - wyciągnął rękę, na co niechętnie się podzieliłam.Przenieśliśmy się do salonu, gdzie mogłam spokojnie wyłożyć się na miękkim dywanie, a Hain wyciągnąć swoje długie nogi i oprzeć o fotel.

- Myślałam że sportowcy nie piją- przyjrzałam mu się uważnie, kiedy ciągnął kolejnego hausta Wyborowej.

- To źle myślałaś - wyszczerzył się - skąd wiesz że jestem? - przyjrzał mi się uważnie.

- Na imprezie wszyscy o was gadali - przygryzłam wargę, zdając sobie sprawę jak to zabrzmiało - i na obiadku mówiłeś że wracasz z treningu, nie?

- Łączysz fakty, Złotko - przyglądał mi się z tajemniczym błyskiem w oku. Czułam jak alkohol zaczynał mnie znieczulać i powoli przestawałam dbać o to co myśli.

- Nie jestem twoim Złotkiem - warknęłam i podniosłam się do pozycji siedzącej, wbijając mu palec w klatkę piersiową.

- A ja sądzę zupełnie inaczej, Matt... - szepnął, chwycił mnie za nadgarstki i zbliżył swoją twarz do mojej. Owionął mnie jego ciepły oddech i po chwili poczułam jak łączy nasze wargi. Przeszył mnie delikatny prąd i szarpnięciem uwolniłam dłonie z jego uścisku. Tylko zamiast odepchnąć go od siebie, jak nakazywał mi racjonalny umysł, wplątałam palce w jego włosy. Włożył mi ręce pod pośladki i posadził sobie na kolanach, na co też nie zgłosiłam sprzeciwu, Miażdżył moje usta swoimi ciepłymi wargami, błądząc wielkimi łapskami po plecach. Chwyciłam go mocniej za włosy i delikatnie szarpnęłam. Jęknął i rozchylił mi wargi językiem, zaczynając ich szaleńczy taniec. Było mi coraz cieplej. Moje ręce powędrowały pod jego bluzę, badając to co dawno chciałam poznać. Dotykałam stalowych mięśnie palcami, co skwitował przygryzieniem płatka mojego ucha. Zachłannie wpiłam się z powrotem w jego usta, napierając na niego całym ciałem. Co ja kurwa robiłam?! Psie Tęczówki być może wykorzystał okazję- to, że zwyczajnie się upiliśmy, ale nie mogłam mu odmówić jednego - zajebiście całował. I chciałam więcej. Znacznie więcej.

S.: Przepraszam za to u góry, poniosło mnie. Miało być krócej ale jak się rozpisałam to nie mogłam skończyć -.- Obiecuję że następna część oczyma Matt będzie krótsza, a Marcela sobie poużywa :D
Ściskam zapewne znad ciepłej plaży, S. :*
Happiness: Ja jakoś nie miałam weny do wyżywania się, więc u mnie taki krótki. Jak widać Patryk nie jest taki grzecznawy, jak go parapetówka malowała. xD Każda z nas gdzieś na własnym końcu świata, ale to już ostatnie chwile tej laby i czas powrotu zbliża się wielkimi krokami. :( Przesyłam moc buziaków i życzę udanego weekendu, Happiness :*