Czwarta kropla.

♫

Matylda:

Pędziłam na swoim ścigaczu przez lekko zakorkowane ulice Olsztyna, sprytnie wymijając stojące samochody. Złorzeczenia kierowców w moją stronę traktowałam albo wystawieniem środkowego palca, albo dość niecenzuralnym słowem. Teraz naprawdę mogli mi naskoczyć. Jadąc ulicą Piłsudskiego, mimowolnie spojrzałam w stronę hali sportowej. Nieznacznie odetchnęłam z ulgą, nie widząc na horyzoncie Psich Tęczówek. Niezadowolona ze swojej słabości, postanowiłam doładować w żyłę trochę cukru. Może po zastrzyku glukozy moje myślenie stanie się bardziej racjonalne?

Siedziałam w drogiej kawiarni, pławiąc się w luksusowym świecie. Karta kredytowa od ojczulka nadawała się na takie okazje idealnie. Posłuchałam szczebioczącej kelnereczki w ledwo naciągniętej na chudy tyłek miniówie i zamówiłam rogaliki z kremem czekoladowym a do tego mocną kawę.
Zajadając w milczeniu, przyglądałam się współbiesiadnikom. Klientela typowa dla takich lokali - wymuskane paniusie na ploteczkach z przyjaciółkami, lub druga opcja - faceci w markowych garniakach, pochłaniający lunch w przerwie obiadowej. Osobnik z tego drugiego gatunku natrętnie mi się przyglądał. Kiedy skarciłam go spojrzeniem, poruszył obleśnie brwiami i oblizał spierzchnięte wargi. W jego mniemaniu było to "sexi -flexi". Wywróciłam oczami i z premedytacją pokazałam mu fucka, przy tym otwierając usta i ukazując zawartość jamy gębowej, w postaci zmielonej papki. Oburzony, szybko skończył swoją porcję i nie patrząc więcej w moim kierunku, poszedł zapłacić. W drzwiach zderzył się z wchodzącym właśnie dryblasem. Ku mojemu niezadowoleniu, a może i lekkiemu przerażeniu, był to Hain. 
- Co zajadasz? - spytał zaciekawiony, dosiadając się do stolika. 
- A ty co, komisarz śledczy? - wymamrotałam z pełnymi ustami, miętoląc w rękach resztkę rogalika - śledzisz mnie?
- Poznałem twój motocykl - ruszył głową w kierunku wyjścia - zawsze wracam z treningu tą trasą - podrapał się po brodzie, zafascynowany rozglądając po wnętrzu burżujskiej knajpy, finalnie zawieszając zaciekawiony wzrok na mnie - stać cię na żarcie w tej knajpie?
- No - odpowiedziałam lakonicznie, kończąc posiłek - mogę ci coś zamówić, bo widzę że zaraz zjesz tą serwetkę - zachichotałam, ocierając brodę z okruszków.
- W życiu! - zaprzeczył gorąco, wypuszczając miętoszony wcześniej materiał z wielkich łapsk.
- Kelner! - krzyknęłam na cały lokal, patrząc na niego wyzywająco. W momencie przybiegła truchcikiem ta sama blondyna co wcześniej, a na widok Piotra, bonusowo wywaliła cyce na wierzch. Śliniąc się do Psich Tęczówek, zaproponowała nam wykwintne francuskie dania, których nazw nawet nie potrafiłabym powtórzyć. Skrzywiłam się i kątem oka zauważyłam że Hain zrobił to samo.
- Paniusiu a nie macie zwykłego schabowego? - walnęłam prosto z mostu, wprawiając napaloną na siatkarza kelnerkę, w konsternację.
- W naszym lokalu nie serwujemy polskiej kuchni! - krzyknęła oburzona, wypluwając pogardliwie z napompowanych usteczek słowo "polska".
- No to się nie dogadamy - wzruszyłam ramionami z udawanym smutkiem - bo my chcemy wtranżolić prawdziwe mięcho, najlepiej z kiszoną kapuchą i ziemniakami - mrugnęłam do niej porozumiewawczo. Wzdrygnęła się z obrzydzeniem i wzięła ode mnie kartę kredytową, którą jej podałam, by zapłacić. 

Skończyliśmy w "Kuchni śląskiej" po drugiej stronie ulicy, gdzie uraczono nas prawdziwym i pysznym obiadkiem domowej roboty.
- Zawsze tyle jesz? - zarechotał Piter, odsuwając pusty talerz daleko od siebie.
- A i owszem - ukontentowana poklepałam się po pełnym brzuszku i osunęłam o oparcie krzesła. 
- To co robimy? - zatarł z zapałem ręce i podniósł swoje długie nogi, leżące jeszcze chwilę temu w poprzek przejścia. 
- Muszę wracać - skrzywiłam się na myśl o pogadance jaka mnie czeka od Rudej - mogę cię odwieźć na moim Mustangu -zaproponowałam z drapieżnym uśmieszkiem.
- Serio? - ucieszył się jak dziecko i pierwszy rwał do zakładania kasku. Już po chwili nie było mu do śmiechu, kiedy docisnęłam pedał gazu i wypruliśmy z piskiem opon w olsztyńskie ulice. Jego łapska mocno zacisnęły się wokół mojej talii a klatka oparła o moje pochylone plecy. Gdyby nie silny wiatr rozwiewający wszystko wokół, zapewne poczułabym jego przyjemny zapach i zrobiłoby mi się cieplej. Na szczęście przyrodnicza zasłona chroniła mnie przed kolejnymi chwilami zagapienia. Dłonie pasażera uczepiły się mojego ciała jeszcze mocniej, gdy ostro weszłam w zakręt. Chciałabym widzieć jego minę.Już nie byłaby taka pewna siebie jak przed momentem...
- No to pierwszą randkę mamy już za sobą - odłożył kask do schowka i ścisnął moją dłoń na pożegnanie.
- To nie była żadna randka, Hain - warknęłam - zwykły, przypadkowy obiad.
- Ja tam swoje wiem- zaśmiał się zadowolony z siebie i odskoczył gwałtownie, bo ruszyłam właśnie z piskiem opon spod jego bloku- nie wypieraj się, Mati! - krzyczał za mną, ale zagłuszył go hałas silnika.

Marcelina: 

- Halo?! – odebrałam telefon, przerywając sobie czytanie „Wichrowych wzgórz”, które tak Bella od Edwarda lubiła. – Czekaj na dole Zdzichu! – nakazałam koledze, po czym się rozłączyłam.

Leniwie założyłam moje zniszczone Converse i zeszłam na dół. Z łatwością sprzedałam dwie działki maryhy; statystyki z całego tygodnia były obiecujące i z pewnością zadowalające tatuśka – ja marudzić nie mogłam.
- Hej! – nie wiedzieć skąd przede mną wyrosła wysoka postać Patryka, uśmiechająca się od ucha do ucha, jakby ktoś wsadził mu w kieszeń upragniony talon na balon.
- Cześć – opowiedziałam zażenowana i ruszyłam w stronę domu; dziś miałam misterny plan na samotne obijanie się i tuczenie chipsami zapijanymi piwem, bez żadnych intruzów.
- Unikasz mnie? – odchrząknął.
- Ja? Skądże znowuż? – udałam głupią i weszłam do mieszkania zatrzaskując mu drzwi przed nosem – ja tylko wypełniam swój plan na dziś – krzyknęłam.
Pukania zagłuszyłam kawałkami Marylki ustawionymi na full.

- Tak bym chciała damą być, ach, damą być, ach, damą być i na wyspach bananowych dyrdymały śnić – zaśpiewałam.

- Serio damą? – podskoczyłam wystraszona, usłyszawszy zza pleców seksownie zachrypnięty głos.
- Myślałam, że nie wejdziesz – wbiłam w niego ostry ton. Po jaką cholerę wpycha się tam, gdzie go nie proszą? Do tego stał się dziwnie stanowczy, czego nie można było powiedzieć podczas pamiętnej imprezy.
- To źle myślałaś, Króliczku.
- Jak masz za mało królików, to zapraszam do zoologicznego – syknęłam.
Odwróciłam się na pięcie i poszłam do kuchni. Mój niechciany gość przyczłapał się zaraz za mną, usiadł przy stoliku i przyglądał mi się uważnie. Nie krępowało mnie to. Z racji mojej rudowłosej czupryny często zdarzało mi się zwracać na siebie uwagę. Najgorsze jest to, że jestem bardzo niecierpliwym stworzonkiem.
- Czego do kurwy nędzy chcesz, co? – ostrym koniuszkiem noża zatrzymałam się blisko jego twarzy, na co się cwaniacko uśmiechnął i wyjął  mi domniemany przedmiot zbrodni z rąk.
- Słodka jesteś, jak się złościsz – wstał, niwelując przestrzeń pomiędzy nami do minimum.
Mogłam poczuć mocny zapach perfum Hugo Bossa, miażdżące moje nozdrza. Odgarnął przeszkadzający mu rudy kosmyk, byśmy łatwiej mogli się mierzyć spojrzeniem.
- Przyszedłem po narzędzia, bo zostawiłem – odsunął się ode mnie i podążył do łazienki, zabrał co miał i wyszedł wołając spod drzwi zwykłe „cześć”. Przełknęłam głośno ślinę, stając zszokowana kilka minut i zastanawiając się, czy ta scena była naprawdę, czy to tylko sen.

Spojrzałam na zegarek wskazujący szesnastą. Matt już dawno powinna zjawić się w domu. Złego podobno licho nie bierze, dlatego też nie martwiłam się o swoją czarnowłosą siostrę. Po głowie chodził mi ten pieprzony Szczurek. Cała wkurzona starałam się zrobić coś pożytecznego. Zaczęłam od obiadu, ale spaliłam mielone, na które miałam tak zajebistą ochotę. W akcie desperacji zamówiłam pizzę, tracąc pół godziny na odpowiedni wybór. Wyjęłam schłodzoną Pepsi i zasiadłam przed telewizorem włączając sobie film grzejący się w DVD – "Szybcy i wściekli 6". 

- Nie weźmiesz kawałka? - spojrzałam zdziwiona na Matt, która przed chwilą wpadła zła do mieszkania i uwaliła się obok mnie.
- Nie jestem głodna - syknęła. 
Kto, jak kto, ale Matyldzia od pieluch była żarłokiem, który nigdy nie walczył z nadwagą. Jak była wściekła pochłaniała jeszcze więcej.
- Coś taka wzburzona? - próbowałam się dowiedzieć, kto zalazł za skórę tej ostrzejszej siostrze Czarnej.
- Jebany psiak.
Jak widać Piotr i Mati połknęli mój haczyk. Kiedy poznałam dryblasa, od razu stwierdziłam, że nada się na króliczka doświadczalnego mojej siostry i nie pomyliłam się. Od zawsze było wiadome, że Marcelina nie myli się w tych sprawach nigdy i wie, kogo z kim sparować. Sama jednak nie mogła znaleźć sobie takiego, co wytrzymałby z nią dłużej niż dwa pieprzone miesiące. Czyżbym była nazbyt upierdliwa?
- Od kiedy oglądasz kryminały? Kto ci dziś podpadł? 
Rozgryzła mnie, jak twardego orzecha.
- Szczuras - przyznałam po dłuższym milczeniu.
- Wiesz co? Nałóż mi, ja skoczę do kibla.

S.: Skreślam do Was dwa słowa, zanim odjadę w siną dal. Matt się złości na Haina, ale mimo wszystko chyba nie może się od niego uwolnić ;) Dziś "Kryzysowa", bo napędza naszą wenę jak żadna inna piosenka :D Następny rozdział doda się z automata! Całuję Was serdecznie, przejęta szałem pakowania, S. ;*
Happiness: W szale pakowania S. kompletnie zapomniała, iż ten rozdział również dodał się z "automata", a ona już od kilku dni okupuje bałtyckie plaże. Ja również jestem poza domem i odpoczywam na swym końcu świata, z dala od dostępu do komputera, mając internet jedynie w telefonie. ;) Piosenki Lady Pank wyśmienicie dodają weny na siostry Czarne, więc bardzo je polecamy! Trzymajcie się ciepło i korzystajcie z uroków lata! Ściskam Was, Happiness ;*

Kolejny 01.08 po 18 :D