Trzecia kropla.

♪

Marcelina:

Niecałą godzinę do imprezy poświęciłam na własne przygotowania. Przewaliłam całą szafę i nie znalazłam nic, co byłoby godne uwagi; to za długie, to do kosza, to… koronkowa kiecka w kolorze szmaragdu z odkrytymi plecami. Czy nie brzmi bosko i ponętnie? Szybko odgrzebałam szpiki na niebotycznie wysokim obcasie i kosmetyczkę, która znajdowała się pod łóżkiem. Jaki imbecyl ją tam wepchnął, do cholery?

- Pindzia, wyłaź! – zaczęłam walić w drzwi łazienki.

- Stul dzióbek laluniu – odgryzła się Matt, uwalniając w końcu prysznic – i tak ci się dostanie! – usłyszałam, zanim pomieszczenie wypełnił dźwięk kropli wody odbijających się o ściany prysznica. Włączyłam speed’a i w ciągu piętnastu minut byłam prawie gotowa.

- Mój najukochańszy stworeczku! – płaszczyłam się przed siostrą, która śmiała się ze mnie w głos – Umalujesz Marcelinkę? – zatrzepotałam rzęsami.

- Chyba sobie kpisz! – zaprzeczyłam automatycznie głową – Wrobiłaś mnie w tego szczeniaka, a teraz co?

- Wcale nie jest taki młody, za jakiego go bierzesz - wystawiłam język dla dodania ostrości, ta tylko prychnęła. Nie omieszkałam objechać jej wzrokiem; mała czarna idealnie układała się na smukłym ciałku. - Gdybym nie była twoją siostrą, zdecydowanie bym cię brała – stwierdziłam fakt.

- Siadaj i mnie nie wkurwiaj! – zdecydowanym ruchem rąk posadziła mnie na pobliskim krześle i zrobiła, to co podpowiadała jej artystyczna intuicja.

Byłam pewna, że Damian przyprowadzi nam kolegów w stylu Robcia, ale grubo się myliłam. Oznacza to, że moja wystrzałowa kiecka będzie miała idealne zastosowanie.

- Siostrzyczko, a tobie co? – miała zdecydowanie dziwną minę. – Wyczekujesz kogoś? – gwałtowna reakcja zdradzała, że dotknęłam czuły punkt. – Przyjdzie. Napisał sms’a, że się spóźni - zdecydowanie wiedziałam, gdzie strzelać; znałam swą siostrę jak własną kieszeń.

- Lepiej, żeby go tu nie było – odburknęła, zatapiając swe malinowe usta w kieliszku czystej; jechała na ostro, bez żadnego popijania, czy zagryzania.

- Nie ukryjesz tego przede mną, wiem, że wpadł ci w oko – uwielbiałam się z nią droczyć. By mieć ostatnie zdanie, uciekłam otworzyć drzwi nowym gościom.

- Wchodźcie! – zaprosiłam do środka stojących zza drzwiami wystrojonych dryblasów i jakieś dwie dziewczyny. Wraz z ich pojawieniem, uniosła się mieszanka woni mocnych markowych perfum. Nie mamy do czynienia ze zwykłymi biednymi studentami, a to bardzo przydatna uwaga.

- Bartek Mariański, Bartek Krzysiek z Martyną i Wojciech Ferens z Joanną  – przedstawił po kolei chłopaków – A to Marcelina Czarna – przywitaliśmy się uściskiem dłoni. Ruchem ręki zaprowadziłam ich do salonu, gdzie znajdowała się cała ekipa. Piotrek bardzo szybko zniknął w tłumie, jak podejrzewałam poszedł przywitać się z Matt; jak widać mój misterny plan posuwa się do przodu.

Każdy bawi się wyborowo, a tymczasowy DJ podsyła nam świetne kawałki do tańca. Okręciłam już chyba większość męskiego towarzystwa, omijając Robcia; chłopak widocznie przeliczył swe pijackie umiejętności i upił się w dość szybki sposób; śpi potulnie w hallu, gdzie nikt mu nie przeszkadza. Postanowiłam nie przerywać dłużej swej zabawy, dlatego też udałam się do stolika z alkoholem, by nawilżyć swe gardło. Dołączył do mnie przystojny Mateusz, z którym to zechciałam spędzić resztę wieczoru. Był bardzo zabawny i dobrze mu patrzyło z oczu, a to duży plus.

- Marcelina! – krzyknął ktoś z łazienki. Piorunem poleciałam zobaczyć co się dzieję; moim oczom ukazała się tryskająca woda prosto spod nowiuśkiej umywalki. Już miałam tamować wyciek jakimiś szmatami, gdy Piotr skutecznie mnie zatrzymał. Upewniwszy się, że się że się za to nie zabiorę zdjął rękę z mego ramienia i odszedł w cichsze miejsce by zadzwonić.

- Zaraz będzie pomoc – przerwał mi w bezradnym wpatrywaniu. Przyjąwszy do wiadomości, poszłam szukać jakiś szmat. Reszta towarzystwa zdawała się nie przejmować tym losowym fo pa.

Nawet nie zauważyłam, że do naszego mieszkania wpadł jakiś nowy osobnik; mimo swych rozmiarów, zwinnie mocował się z popsutą armaturą. Od tyłu wyglądał całkiem, całkiem. Drugim wybawicielem był psiakowaty wielbiciel Matt.

 - Gotowe – zdumiona szybkością spojrzałam w niebieskawe oczęta hydraulika; w połączeniu z przyjemnym uśmiechem sprawiały zniewalające wrażenie. – Patryk – podał mi swą dłoń, którą z przyjemnością uścisnęłam. 

- Marcelina - powiedziałam wyrwana z chwili letargu. - Może zostaniesz na imprezie? - użyłam swojego uroku, by nie zechciał zmyć się zbyt szybko. Poddał się i kiwnięciem głowy zgodził na moje zaproszenie. 

- Może już wystarczy tego alkoholu? - wyszeptał Szurek, podczas spokojnego tańca, którego wolałam uniknąć. Byłam miła, ale nie musiał się mnie, aż tak kurczowo trzymać.

- Ależ ja dopiero się rozkręcam - puściłam mu oczko. Na jego twarzy zniknął uśmiech, dając miejsce grymasowi. 

- Marcelina, proszę! - gdzieś głęboko w mojej głowie zaświeciła się czerwona lampka.

- Nie zapędzasz się przypadkiem? Jestem tylko twoją koleżanką, a ty moim kolegą, nic więcej - wypowiadałam wyraźnie i powoli każde słowo, by to do niego dotarło. Oderwawszy się od jego, na oko, dobrze zbudowanej postury, poszłam do kuchni po fajkę i jakiegoś drinka. Zabierając asortyment wyszłam niepostrzeżenie na zewnątrz, by w samotności i bez żadnego ogona chwilę pokontemplować z naturą. 

Matylda:

Fakt, może na chwilę się zawiesiłam i wzrokiem szukałam Pieseczka. Ale to była jedynie minutka zapomnienia, bo zaraz pojawił się mój nowy kumpel z dołu - Damian. Ten to miał gaz! W szybkim tempie tankowaliśmy czystą, nie zważając na okrzyki zdumienia ludzi wokół. Z każdym kolejnym łykiem wódki, jego oczy wydawały mi się coraz piękniejsze, a głos - bardziej zmysłowy. Rumor i zamieszanie w okolicach drzwi nie mogły przerwać naszej wesołej rozmowy podszytej erotycznymi podtekstami.

- Witaj Matyldo - usłyszałam aksamitny głos, który wywołał mój lekki niepokój. Hain.

- Cześć - wyglądał o niebo lepiej w kraciastej koszuli i ciemnych dżinsach. Nawet z takiej odległości wyczułam zapach markowych perfum.

- Nie przedstawisz mnie swojemu koledze? - zmierzył Damiana ostrym wzrokiem ze swoich dwóch metrów.

- Wybacz ten nietakt, tato - skrzywiłam się ironicznie - Damian, to jest Piotr. Piotr, Damian, mój przyjaciel - o tak, zrobiłam to specjalnie. Wiedziałam że w hierarchii ważności Hain mógł się poczuć opcją drugoplanową, na tym mi zależało. A na słowa „przyjaciel”, sąsiad objął mnie w pasie z miną pełną wyższości, drugą ręką ściskając ogromną łapę Piotrka. Przez chwilę mierzyli się wzrokiem, niemal czułam lecące wokół iskry. W końcu Damian się ugiął i spojrzał na mnie.

- Idziemy potańczyć? - chwycił mnie za rękę, na co skinęłam twierdząco głową i dałam się poprowadzić na parkiet w naszym zacnym salonie. Do końca czułam palący wzrok Haina na swoich plecach. Wiedziałam że nas obserwuje, dlatego pozwalałam sobie na coraz więcej. Wypity alkohol rozgrzewał moje ciało, odbierając resztki przyzwoitości. Ale kiedy usta Damiana znalazły się na mojej szyi, a obie ręce zacisnęły na pośladkach, zdecydowanie przerwałam tę seksualną grę. To nie był ani czas, ani miejsce na tańce rodem z burdelu. Zostawiłam niepocieszonego Damianka w tłumie tańczących i poszłam do kuchni. Na widok Haina, zajadającego kiełbasę z majonezem, miałam ochotę zrobić nagły w tył zwrot. Ale nie chciałam wyjść na pieprzoną idiotkę, która ucieka przed facetem. Zdecydowanie podeszłam do niego, i wyrwałam mu z dłoni resztkę Sopockiej, która była moim ulubionym przysmakiem. Usadowiłam się na blacie kredensu i zajadałam, przyglądając się jego pociągłej buzince.

- Dobre? - zagadnął, podając mi otwarty słoik majonezu.

- Yhm - wymamrotałam z pełną buzią - kocham kiełbaskę.

- Widać - zachichotał, gdy ubrudziłam sobie brodę. Chwycił w dłoń papierowy ręcznik, wstał szybkim ruchem i delikatnie wytarł nieczystą część ciała.

- Co ty… - próbowałam protestować, ale mocno chwycił mój podbródek w wielką dłoń i dokończył dzieło. Jednak zamiast odsunąć się, jak należało, zajrzał mi w oczy, wciąż unieruchamiając moją twarz. Ciemne jak węgiel tęczówki iskrzyły tuż przy moich, a pełne usta niebezpiecznie łapały oddech zbyt blisko moich warg.

- Dobrze się bawiłaś z tym kmiotkiem?- wyszeptał, aż przeszył mnie przyjemny dreszcz podniecenia.

- Zdecydowanie… - wymruczałam, kładąc dłoń na jego klatce piersiowej - a co, zazdrosny jesteś?

- Chciałabyś - warknął i puścił mnie. Z żalem wciągnęłam powietrze, w którym pozostał jeszcze jego przyjemny zapach.

- Mam cię - zachichotałam i klasnęłam w ręce. Mimo tak krótkiego stażu znajomości, już wiedziałam że uwielbiam go denerwować. 

Krzyki dobiegające z łazienki skutecznie przerwały naszą już i tak zepsutą rozmowę. Pobiegłam w tamtym kierunku, a Piotrek podążył statecznym krokiem za mną. Zajebiście. Ktoś rozpieprzył nam umywalkę. Jednak Hain zachował zimną krew i opanował sytuację. Zadzwonił po jakiegoś kumpla, który umiał babrać się w takich rzeczach. A Marcyś pobiegła po szmaty do tamowania fali. Ja tylko stałam oparta leniwie o framugę i przyglądałam się całemu zamieszaniu z dziką satysfakcją. Kocham jak się dzieje. A Piotr w zakasanych rękawach, i ten nowy, Patryk czy jakoś tak, w roli wybawicieli mieszkania sióstr Czarnych to iście Fredrowski widok.

Brakowało mi tylko kiełbaski. Już miałam szybko po nią skoczyć do kuchni, ale panowie, a w zasadzie Patryk, zakończył brudną robotę. Z racji tak cudownego wybawienia nas od powodzi, został zaproszony przez ewidentnie zauroczoną nim Marceliną, na domówkę. Nie mógł odmówić jej sarnim oczkom, wpadł po uszy. Siostrzyczka od razu zakręciła się wokół nowego, bardzo atrakcyjnego gościa i pociągnęła go do tańca.

Bawiłam się w towarzystwie nowych znajomych, którzy zachowywali się coraz zuchwalej. Stwierdziłam że już czas. Można rozpocząć właściwą pracę. Szukając wzrokiem Marcysi, nie mogłam nie zaważyć samotnie stojącego Patryka, z którym niedawno jeszcze tańcowała. Podeszłam do niego i zagadnęłam o siostrę.
- Też jej właśnie szukałem - westchnął lekko zawiedziony. Oho, czyżby już na wstępie Marcelinka go olała? Szkoda, wydawał się dość obiecującą partią...
- Nie bój nic, znajdę tą rudą Małpę - poklepałam go pocieszająco po ramieniu i ruszyłam swoje cztery litery w poszukiwaniu zaginionej. Znalazłam ją przed blokiem, siedzącą w kucki i fajczącą powoli L&M' a.
- Siostra, rycerz na białym koniu cię szuka - zarechotałam.
- A niech se szuka, teraz palę - machnęła na mnie ręką.
- Wydawał się całkiem w porządku... - dosiadłam się do niej i wyjęłam papierosa z leżącego na schodach opakowania. Ruda zapaliła mi, i razem zaciągałyśmy się niezdrowym, acz bardzo odprężającym dymem.
- Jakiś taki nadopiekuńczy - skrzywiła się, gasząc peta.
- Zaraz go rozkręcimy - mrugnęłam do niej porozumiewawczo- czas na naszą robotę, Marcyś. Masz klucz od piwnicy?
Zeszłyśmy do pomieszczenia w egipskich ciemnościach, by nie budzić jakichkolwiek podejrzeń. Dopiero w środku, za zamkniętymi drzwiami, zapaliłyśmy światło.
- No to ile bierzemy tego świństwa?- Ruda spojrzała na mnie pytająco.

S. : Dochodzimy do tego bardziej utajonego powodu zamieszkania sióstr Czarnych w centrum Olsztyna. Starcie na linii Matt - Hain pozostawiam już Waszej opinii. Jest i Szczuruś, którego ostatnio bardzo polubiłam :D Pozdrawiam z leniwego Krakowa, objedzona babcinymi obiadkami, S. :*

Happiness: Jak widać Marcelina również została wtopiona w lekko nadopiekuńczego Patryka. A takie osiedle tylko w mym kochanym Olsztynie :D Jak ktoś chce wpaść to zapraszam, ale pamiętajcie, że mamy niezwykle kąśliwe komary, czego doświadczyłam na własnej skórze ;P Także czytajcie, komentujcie i motywujcie! Pozdrawiam spod mazurskiego nieba, Happiness ;*

Buziaki, H&S